16 آذر سال 1332 نمایانگر روح استکبار ستیزی، استقلال طلبی و عدالت خواهی  دانشجویان در پرتو اسلام است.56 سال پیش در چنین روزی ،جنبش دانشجویی در آستانه سفر نیکسون به ایران بار دیگر توان خود را آزمود.شهیدان بزرگ نیا ،شریعت رضوی و قند چی در کنار هزاران دانشجوی دیگر به تظاهرات پرداختند. دانشجویان مبارز و آگاه از روز 16 آذر 32 بیش تر از پیش انگیزه مبارزه علیه دیکتاتوری سلطنتی گرفتند.از سال 50 به بعد حرکت های منسجم دانشجویی در کنار جنبش های مردمی  نشان از حضور پیوسته در صحنه مبارزه و وفاداری دانشجویان به ملت و میهن دارد و سر انجام سال 57  اوج مبارزات ملت ایران علیه رژیم ستمشاه پهلوی گردید.

این جریان ها نشان داد جنبش دانشجویی پیروزمندی های خود را پیش از هر امر دیگر ،‌ از درک نقادانه تجربه ای کسب می کند که در تاریخ زنده ی مبارزه اش ،‌ هر لحظه آن را پشت سر می گذارد. استراتژی جنبش دانشجویی باید بر آرمان گرایی توحیدی استقرار داشته باشد.آنچه اکنون موجب نگرانی و دل مشغولیست دوری این جنبش و نیز وجود برخی عناصر ضعیف و نفوذی در این حرکت است که نه تنها جنبش دانشجویی را از مسیر مستقیم و حرکت شفاف و سازنده باز می دارد بلکه تلاش مکیند این حرکت را در مواجهه با انقلاب سلامی و همسویی حرکت های وابسته قرار دهد.

جنبش دانشجویی که همواره صراحت بیان ، شجاعت و پایبندی به آرمانهای انقلاب اسلامی از خصوصیات برجسته آن بوده است اکنون نیز با نور ایمان و دلدادگی به مکتب سبز علوی و سرخ حسینی و با برخورداری از تجربه گذشته آگاه تر از تمام ادوار در زیر رهنمون های مقام معظم رهبری در جهت ساختارمندی نظام جامعه و منطبق ساختن هر چه بیشتر آن با مبانی والای اسلامی گام بر می دارد تا ایران اسلامی بتواند در زمینه های مختلف علمی ،فرهنگی، سیاسی و... الگوی مناسبی برای سایر کشورها ترسیم نماید.